این که به کودکی که به شدت گریه می کند بگویید «گریه نکن»، یا وقتی از شدت خشم در حال انفجار است از او بخواهیم آرامش خود را حفظ کند، کوچک ترین کمکی به حل ماجرا نخواهد کرد.
::چراکه احساسات اساساً نمی توانند به واسطه ی امر و نهی از بین بروند::
وقتی به کودک گفته می شود به لحاظ احساسی در اشتباه است و «چه احساسی باید داشته باشد»، وی نسبت به خود دچار بی اعتمادی می شود و اعتبار «احساسی را که دارد» در خدشه می بیند. نتیجه ی این وضع چیزی جز تردید در خود و از دست رفتن عزت نفس کودک نیست و نمی تواند باشد.
راه حل بهتر می تواند حل پایه ای مشکل باشد. باید بر مسأله ای که هیجان نامطلوب را ایجاد کرده متمرکز شد و در عین حال از نظر دور نداشت که کودکان عموماً تبحری در حل مسأله ندارند.
منبع:
فرانکلین، ساموئل اس (۱۳۹۲)، روان شناسی شادی، مترجم علیرضا سهرابی و فرامرز سهرابی، تهران: پندار تابان. ص ۲۱۳. ص ۲۱۴.