بانو! زمانی که با زمانه ی خویش نساختی، و با مسند نشینان و امربران ایشان کنار نیامدی، و آنچه را که جاهلان می گویند، جاهلانه باز نگفتی، لاجرم به تبعید ابدی روح گرفتار خواهی شد -حتّی اگر در کنج منزلی در شهری ساکن باشی- و اگر بر نپذیرفتن پای فشردی، آواره ات خواهند کرد، یا به زندانت خواهند انداخت و به دارت خواهند کشید.
شرمگینم بانو، که این جنگ را من آغاز کرده ام، و سهمی عظیم از عذابش به تو می رسد و به این طفلکان معصوم.
منبع: ابراهیمی، نادر (۱۳۷۵)، مردی در تبعید ابدی براساس داستان زندگی ملاصدرای شیرازی صدر المتالهین، تهران: روزبهان. ص ۱۵.