تصمیم های انسان های تدافعی بر اساس منهیاتی است که رفتارش را هدایت می کند. برای مثال، او از این ترس دارد که مردم درباره اش چه فکر می کنند، یا مبادا اصول نزاکت را رعایت نکرده باشد، یا احمق به نظر برسد.
چون انسان تدافعی هیچ چیز را به طور کامل تجربه نمی کند، اطلاعات دقیق و کاملی از همه ی جنبه های یک موقعیت در اختیار ندارد.
راجرز چنین شخصی را به کامپیوتری تشبیه می کند که طوری برنامه ریزی شده که فقط از بخشی از اطلاعات مربوط استفاده می کند.
منبع:
شولتس، دو آن (۱۳۹۳)، روانشناسی کمال الگوهای شخصیت های سالم، ترجمه ی گیتی خوشدل، تهران: پیکان. ص ۵۲.
لینک کوتاه: