یونگ یادآوری می کند که کانون توجه نیمه ی اول زندگی، جهان برون است. اما نیمه ی دوم زندگی باید وقف جهان درونی ذهنی شود که تا آن وقت از آن غفلت شده است.
گرایش شخصیت باید درونگرا شود. تأکیدی که پیشتر بر هشیاری بود، باید با آگاهی از تجربه های ناهشیار تعدیل شود. علائق شخص باید از امور جسمانی و مادی متوجه امور معنوی و فلسفی و شهودی گردد. باید یک بعدی بودن پیشین (تأکید بر هشیاری) جای خود را به توازن بیشتری میان همه ی جنبه های شخصیت بدهد، تا فرآیند حصول تحقق خود آغاز گردد.
منبع:
شولتس، دو آن (۱۳۹۳)، روانشناسی کمال الگوهای شخصیت های سالم، ترجمه ی گیتی خوشدل، تهران: پیکان. ص ۱۳۹.