سبک زندگی ارزش آفرینانه یک قدم رو به جلو
کار امروزی اکثر ما، در قیاس با ساعت های کاری دویست سال پیش یا حتی همین پنجاه سال پیش، «نیمه وقت» محسوب می شود.
کسانی که در امور مدیریتی سطح بالا و میانی کار می کنند –مثل مدیران، وکلا و افرادی با شغل های مشابه- در قیاس با کارگر معمولی ساعت های بیشتری کار می کنند، اما حتی این مقدار زمان کاری نیز در قیاس با کارگر عادی در یک یا دو قرن پیش کمتر است.
بیایید با تصویری به واقع اسف بار شروع کنیم. هدف قانون کار ۱۸۳۳ در کارخانه های انگلیس کاهش ساعت های کاری برای بزرگسالان و کودکان در صنعت نساجی بود. در این قانون برای کارگران بالای سیزده سال روز کاری دوازده ساعته ای بین ساعت ۵:۳۰ صبح تا ۸:۳۰ شب در نظر گرفته شده بود. کودکان بین نه تا سیزده سال هم باید روزی نه ساعت کار می کردند. البته چنین چیزی در روزگار ما جنون آمیز به حساب می آید، اما صاحبان کارخانه ها حتی آن قانون را هم زیر پا می گذاشتند و بزرگسالان و کودکان را وادار می کردند ساعات بیشتری کار کنند.
امروزه فقط آدم های معتاد به کار معمولاً این تعداد ساعت کار می کنند و با کار کردن کودکان هم که دیگر قطعاً موافق نیستیم. از انقلاب صنعتی تا کنون کارگر غربی به طور متوسط ساعات کمتری را صرف کار کرده است. باید تا دوران پیشامدرن به عقب بازگردیم تا جامعه ای را پیدا کنیم که کارگر به طور متوسط در آن کمتر کار می کرده است.
منبع:
اسوندس، لارس (۱۳۹۳)، کار، ترجمه فرزانه سالمی، تهران: گمان. ص ۱۰۱-۱۰۲.
