اگر بخواهید یک کار ساده، مثل نظافت محل کار را به یک شخص دیگر بسپارید، چطور این کار را میکنید؟
به دو روش میتوان این کار را انجام داد. میتوانیم یکی از اینها را به او بگوییم:
۱. این اتاق را تمیز کن.
۲. میخواهم این اتاق تا ۲ ساعت دیگر تمیز شود. همه میزها باید گردگیری شوند. شیشهها تمیز شوند. زمین هم باید تِی کشیده شود. وسایل لازم (سطل آب، تی، دستمال، مایع شستشو و …) آنجا است. اول از شیشهها شروع کن؛ بعد میزها و بعد هم زمین
فرقش چیست؟
در حالت اول
ما فقط به صورت کلی یک مفهوم را انتقال دادهایم. در مورد روش کار، زمان و انتظارمان از نتیجه کار، حرفی نزدهایم، بنابراین دور از انتظار نخواهد بود که اگر بعد از ۴ ساعت بیاییم و ببینیم که اتاق آن طور که مدنظر ما بود، تمیز نشده!
در روش دوم
روش دوم، ما خیلی شفاف، با معرفی ابزارها، روش کار، اولویتها و زمان مورد انتظار، دقیقا نتیجهای که مد نظر داریم را بیان کردهایم و احتمالا اگر بعد از ۲ ساعت وارد اتاق شویم، همان چیزی را که انتظار داشتیم، خواهیم دید.
در روش دوم، ما دو نقش را از هم مجزا کردهایم:
- نقش مدیر، که وظیفهاش فکر کردن، مشخص کردن شرایط، انتظارات و روش کار و همین طور برداشتن موانع و آماده سازی وسایل است.
- نقش کارمند، که وظیفهاش فقط انجام کار مشخص، طبق برنامه و شرایط تعیین شده است.
اگر هر کدام از این نقشها، کارشان را درست و کامل انجام ندهند و یا حتی در کار هم دخالت کنند، احتمال خوب انجام دادن کارها، کمتر می شود.
مثلا مدیر، شرایط را تعیین کند، ولی کارمند بخواهد با وسایل دیگر، با اولویتهای دیگر و روش دلخواه خودش، در زمانی دیگر این کار را انجام دهد. و یا مدیر فقط بگوید که این اتاق را تمیز کن. آن وقت کارمند ممکن است اول از تمیز کردن زمین شروع کند. بعد برود سراغ میزها. وقتی میخواهد شیشهها را تمیز کند، زمین کثیف شود. وسایل را پیدا نکند و هر مشکل دیگری که قبلا باید فکرش را میکردیم.
بنابراین، وقتی میخواهید کاری را به دیگران واگذار کنید، وظایف نقش مدیر با تفویض کننده را به طور کامل و دقیق انجام دهید تا کارمند هم بتواند وظایف مربوط به نقشش را به خوبی انجام دهد. البته به یک نکته مهم هم باید توجه کنید:
بعضی افراد (کلی نگرها) از اینکه یک کار را با جزئیات کامل به آنها توضیح دهید، به شدت بدشان میاید. [کارهایی که ممکنه کارمندامون رو از کار فراری بده] پس حواستان باشد که با چه تیپ آدمی روبرو هستید.
.:. منبع: شاکری، شاهین (۱۳۹۷)، چرا مدیریت زمان جواب نمی دهد، تهران: انتشارات مدیران ایران زمین. صص ۳۰-۳۱ .:.
.:. سایت سبک زندگی ارزش آفرینانه سایتی علمی – اجتماعی است و این نوشته لزوماً مورد تأیید یا رد ما نیست .:. درباره ما .:.