کار می تواند با دستمزد یا بی دستمزد، سرگرم کننده یا کسالت آور، آزادی بخش یا شبیه به بردگی باشد.
کار برای بعضی ها نفرین است و برای بعضی دیگر موهبت و برای خیلی از ما، ملغمه ای است از هر دو.
برتراند راسل در فتح نیکبختی یادآور می شود که: «در کار، هر درجه ای دیده می شود، از صرفاً رهایی از کسالت تا عمیق ترین شادی ها، که این بسته به ماهیت کار و توانایی های کارگر است».
کار در پایه ای ترین سطح، معطوف به تغییر جهان خارج است به طوری که بتوان به ملزومات زندگی دست یافت.
منبع:
اسوندس، لارس (۱۳۹۳)، کار، ترجمه فرزانه سالمی، تهران: گمان. صص ۲۷-۲۸.