توأم با میل استثمار سادیستی، میل دیگری هم وجود دارد و آن میل «محروم ساختن دیگران و دریغ» از آن هاست. البته منظورم از دریغ این نیست که شخص سادیستی هرگز چیزی به کسی نمی دهد. در شرایط معینی ممکن است خیلی هم دست و دلباز باشد. چیزی که مشخص و علامت «دریغ سادیستی» است، خنثی کردن و از بین بردن لذتی است که در امری ممکن است وجود داشته باشد. پدری را می شناسم که برای بچه هایش زیاد لباس می خرد، ولی هر وقت می خرد به قدری غر می زند و اظهار بی پولی می کند که بچه ها نمی توانند با رغبت و لذت لباس را بپوشند. به اصطلاح کوفتشان می کند.
منبع:
هورنای، کارن (۱۳۹۳)، تضادهای درونی ما، ترجمه محمد جعفر مصفا، تهران: بهجت. ص ۱۶۴.
سلام استاد خسته نباشی ممنون از اظهار لطف شما واخباربسیار خوبی که دراختیار این حقیر قرارمیدهید لذت بردیم مثل اخبارهای قبلی خاصه آمارسکولار ومذهبی بودن استانها، واقعیتش مدتی است که مشغله کاری زیادی پیداکردم و سفر تابستانی وازاینجور بهونه ها .ارادتمندیم/ استفاده کردیم/ ارتباط قطع نشه.
عزت شما برقرار