۷. وقتی روابط میان افراد یا واحد ضعیف است و در میان آن ها تعارض وجود دارد.
۸. وقتی ارتباط بین افراد ضعیف و انتقادهای تند میان افراد رواج دارد.
۹. وقتی افراد احساس برابری در محل کار خود نمی کنند و یا فکر می کنند منافع مالی و پاداش ها عادلانه توزیع نمی شود.
۱۰. وقتی افراد به شدت به مدیر خود وابسته هستند و یا به سختی از سوی مدیر کنترل می شوند.
۱۱. وقتی افراد گمان می کنند اختیارها ناعادلانه توزیع شده و یا افراد در تصمیم گیری مشارکت ندارند.
۱۲. وقتی ارزیابی عملکرد افراد مبهم است و افراد نمی دانند که کارهای آن ها بر اساس عملکرد واحد چگونه اندازه گیری می شود.
منبع:
دهستانی، منصور (۱۳۹۳)، از من تا ما، قم: میم. ص ۳۸-۳۹.