سبک زندگی ارزش آفرینانه یک قدم رو به جلو
آرزوهای فرد درباره ی زندگی کاری اش لزوماً با نیازهای جامعه سازگار نیستند. اگر از بچه ها بپرسید که وقتی بزرگ شدند می خواهند چه کاره شوند، بعید است که جوابشان کار کردن در فاضلاب یا چیدن اجناس در قفسه های سوپرمارکت باشد. با این که آدم ها وقتی بزرگ می شوند، ناگزیر به طیف وسیع تری از شغل های مطلوب و نامطلوب تن در می دهند، باز هم اولویت های دوران کودکی شان تا حدی با آن ها باقی می ماند.
بعضی از آن ها در نهایت سر از کاری در می آورند که اصلاً تمایلی به انجام دادنش ندارند. چه کسی نامطلوب ترین کارها را انجام می دهد؟ بالاخره یکی باید این کار را بکند. نمی گوییم کار کردن در فاضلاب یا چیدن اجناس در قفسه های سوپرمارکت شغل های «پستی» هستند، فقط می خواهم بگویم که این شغل ها نوعاً نصیب آن هایی می شود که دامنه ی انتخاب هایشان نسبت به بقیه محدودتر است و تا حدی «گرفتار» شغل هایی شده اند که مزایای درونی و بیرونی کمتری دارند.
منبع:
اسوندس، لارس (۱۳۹۳)، کار، ترجمه فرزانه سالمی، تهران: گمان. ص ۹۱.
