دکارت جمله ی کلیدی ساده ای دارد: «شک می کنم، پس هستم». اما بسیاری از ایرانی ها پیرو شعار «شک نمی کنم تا باشم» می باشند. همیشه درست می گویند و حق با آن هاست. در هیچ موردی مسئول و مقصر نیستند چه رسد به آن که دچار احساس گناه شوند. همیشه علت وقایعی را که بر آن ها می گذرد بیرون از خود جست و جو می کنند. از استعمار گرفته تا بچه ی همسایه!
منبع:
مفیدی، آذردخت (۱۳۹۳)، مطلق در ذهن ایرانی، تهران: نشر قطره. ص۹.
لینک کوتاه: