انسان تدافعی که از احساس آزادی برخوردار نیست، دروازه ی بسیاری از تجربه ها را به روی خویش بسته است.
او با رهنمودهای از پیش تعیین شده زندگی می کند؛ رهنمودهایی که نه خلاق است و نه خودانگیخته.
توجه چنین شخصی بیشتر معطوف به این است که زندگی را مطمئن و پیش بینی پذیر سازد، و به جای مبارزه جویی و انگیزش و هیجان، از تنش ها بکاهد.
این شیوه ی زندگی سخت و صلب، خاک مساعدی برای پرورش خلاقیت نیست.
منبع:
شولتس، دو آن (۱۳۹۳)، روانشناسی کمال الگوهای شخصیت های سالم، ترجمه ی گیتی خوشدل، تهران: پیکان. ص ۵۴.
لینک کوتاه: