ظاهرش چون بوذر و سلمان بود
باطنش همچون ابوسفیان بود!
ظاهرش چون گور کافر پر حُلل
باطنش قهر خدای عزّوجلّ!
از برون طعنه زنی بر بایزید!
وز درونت ننگ میدارد یزید!
منسوب به مولوی (ر.ک. پینوشت ۲)
پینوشت ها:
۱- حلل جمع حله و به معنی زیور ها است.
۲- شیخ بهایی در “نان و حلوای” خود، بخش ۲۱ (فی ذم من تشبه بالفقراء لسالکین و هو فی زمره اشقیاء الهالکین) ابیات دوم و سوم بالا را از مثنوی نقل می کند که شعر کامل آن در زیر آمده است اما بنده نتوانستم این شعر را در دیوان مثنوی معنوی مولانا بیابم!
نان و حلوا چیست؟ این اعمال تو
جبهٔ پشمین، ردا و شال تو
این مقام فقر خورشید اقتباس
کی شود حاصل کسی را در لباس
زین ردا و جبهات، ای کج نهاد!
این دو بیت از مثنوی آمد به یاد:
«ظاهرت، چون گور کافر پر حلل
وز درون، قهر خدا عز و جل
از برون، طعنه زنی بر بایزید
وز درونت، ننگ میدارد یزید»
رو بسوز! این جبهٔ ناپاک را
وین عصا و شانه و مسواک را
ظاهرت، گر هست با باطن یکی
میتوان ره یافت بر حق، اندکی
ور مخالف شد درونت با برون
رفته باشی در جهنم، سرنگون
ظاهر و باطن، یکی باید، یکی
تابیابی راه حق را، اندکی
۳- بهاءالدین محمد بن حسین عاملی، معروف به شیخ بهایی (زادهٔ ۸ اسفند ۹۲۵ خورشیدی در بعلبک، درگذشته ۸ شهریور ۱۰۰۰ خورشیدی در اصفهان) حکیم، فقیه، عارف، منجم، ریاضیدان، شاعر، ادیب، مورخ و دانشمند نامدار قرن دهم و یازدهم هجری؛ که در دانشهای فلسفه، منطق، هیئت و ریاضیات تبحر داشت. در حدود ۹۵ کتاب و رساله از او در سیاست، حدیث، ریاضی، اخلاق، نجوم، عرفان، فقه، مهندسی و هنر و فیزیک بر جای مانده است. به پاس خدمات وی به علم ستارهشناسی، یونسکو سال ۲۰۰۹ که مصادف با سال نجوم میبوده نام وی را در لیست مفاخر ایران ثبت کرد. (به نقل از ویکیپدیا – برای مطالعه بیشتر در مورد ایشان به اینجا مراجعه نمایید.)