سبک زندگی ارزش آفرینانه یک قدم رو به جلو
من نمی فهمم چرا بعضی ها وقتی نوشته ای در شبکه های اجتماعی منتشر می کنن، حتماً اصرار دارن که ما اون را لایک کنیم! مگه ما گوسفندیم؟! لایک کردن بی دلیل نشان دهنده ی اینه که ما صاحب رأی نیستیم. مستقل نیستیم. یک جورایی عشق فردیم. یک فرد رو بت می کنیم و هرچه بذاره رو لایک می زنیم! خب توصیه می کنم این افراد یک نفر رو مسئول این کار کنند که دائم تعداد لایکاشون به هر نحوی که می تونه ببره بالا! یکی دو تا دانشجوی من هم بودند که یک بار در کسری از ثانیه چندین پست فیس بوکم رو لایک کردند و وقتی ازشون پرسیدم شما اصلاً خوندید من چی نوشتم گفتند شما که چیز بد نمی نویسید! به نظر من اینجور افراد می تونند خیلی خطرناک باشن …
حالا وای به روزی که یه نفری یه چیزی نوشته و شما بخوای کامنت بذاری! من نمی دونم چرا افراد نظر دیگران رو زیر سوال بردن شخصیتشون می دونند و سریع جبهه می گیرند؟! مگه قراره هر چه شما -که دوست خوب من هستی- میگی، درست باشه؟ مگه اگه ما ۴ تا حرفمون هم توش شبهه وارد بشه، شخصیتمون خرد شده؟ کلاً نکنه رودربایستی داریم باهم؟ من به خصوص در افرادی این رو دیدم که ادعای دموکراسی شون میشه! تازه کامنت آدم رو هم پاک می کنند یا بعد از اینکه جواب تو رو دادند، سریع تو رو آن فالو می کنند که خدایی ناکرده نتونی جوابی بهشون بدی و اونا دیگه جوابی برای نظر شما نداشته باشند و واویلا شود!
شبکه های اجتماعی برای این نیمده که دائماً برا همدیگه نوشابه باز کنیم! اتفاقاً برعکس؛ میتونه با تضارب آرا ارزش جدید خلق کنه…
وقتی ما وارد شبکه اجتماعی می شیم، به نظرم بهتره آمادگی این رو داشته باشیم که یکی از بندگان خدا نظری بده که خیلی هم با نظر ما موافق نیست … اگر اینجوری نباشه که فلسفه وجودی این شبکه ها زیر سوال میره و قدرت فقط میشه اون فردی که می نویسه … البته بعضی ها معتقدند که تا حدی باید جلو رفت که فرد منتقد بهت توهین نکنه و عزت نفست رو زیر سوال نبره … ما هم یا می تونیم از نظرمون بدون مغلطه دفاع کنیم یا اگه می بینیم اطلاعاتمون کمه حرفی نمی زنیم و یا اگه واقعاً می بینیم درست داره استدلال می کنه چه اشکالی داره بپذیریم؟!
اینکه یک زمانی یکی دانشجوت بوده، دلیل قانع کننده ای برای تأیید تمامی حرف های تو نیست؛ اینکه اون رئیسته به این معنی نیست که هر چی میگه درسته …
گویا این قضیه نه تنها دامن مردم عادی رو گرفته، بلکه افراد مشهوری که به تدریس موضوعاتی مرتبط با قضایای بالا مشغولن، هم از این موضوع مصون نبوده اند! چند وقت پیش یکی از این اساتید، در یکی از شبکه های اجتماعی خود کامنتی گذاشته بود و من نظر خودم رو که با نظر ایشون متفاوت بود، ابراز کردم. پس از چند بار تبادل کامنت، ایشون با “آن فالو” کردن من، دیگه اجازه کامنت گذاشتن به من ندادند و مطلب را با کامنت خودشون به پایان رسوندند!
به نظرم این نکته قابل تأمله که ما این مسائل را حتی در قشر فرهنگی و علمی هم می بینیم! من همیشه میگم درسته که با یک گل بهار نمیشه ولی جوانه زدن یک گل، امید به بهار رو در دل ها زنده میکنه!
بیاییم ازخودمون شروع کنیم. در هر لباس و حرفه ای هستیم نذاریم تعریف و تمجید اطرافیان انقدر ما رو غره کنه که دیگه حاضر نباشیم حرف های مخالف دیگران رو حتی بشنویم …
والسلام
