دانش ما درباره ی خودمان بر رفتار، زندگی شغلی، همتایانی که برمی گزینیم، سبک دوست یابی و سیاست هایی که در زندگی دنبال می کنیم سایه می افکند.
ما صرفاً توده ای بی معنا از عادات و کنش های بی ارتباط نیستیم. اجزای زندگی های ما به هم پیوسته و مرتبط اند و آن را معنا و مفهوم می بخشند و یک هسته ی مرکزی برای هر فرد تعریف می شود.
ماهیت به وجود آمدن این «خود» تعیین کننده ی اصلی مسیر سازگاری مستمر و بازسازی زندگی های ماست.
منبع:
فرانکلین، ساموئل اس (۱۳۹۲)، روان شناسی شادی، مترجم علیرضا سهرابی و فرامرز سهرابی، تهران: پندار تابان. صص ۸۱-۸۲.
لینک کوتاه: