باید هم پای چطور فکر کردن، چطور عمل کردن را نیز آموخت. ارسطو عبارت «فضیلت اخلاقی» را برای توصیف «علم عمل کردن» مناسب دیده است.
فضیلت اخلاقی در حقیقت، توانایی استفاده ی درست از جوهره ی انسانی است.
درک ارزش ذاتی مفاهیمی چون دوستی و انصاف به جای خود مهم است؛ اما ما باید بیاموزیم چگونه منصف باشیم و دوست یابی کنیم، چگونه آموخته های خود را در عمل پیاده کنیم.
فضیلت اخلاقی، رفتار را هدف قرار می دهد و به دنبال پرورش خوی و عاداتی خوب و افعالی اخلاقی و کارآمد در جهت کمک به شکوفایی استعدادهاست.
منبع:
فرانکلین، ساموئل اس (۱۳۹۲)، روان شناسی شادی، مترجم علیرضا سهرابی و فرامرز سهرابی، تهران: پندار تابان. ص ۴۵.