سبک زندگی ارزش آفرینانه یک قدم رو به جلو
یادداشتی بحث برانگیز از علی ملاباقر
♨️هشدار: این مقاله ممکن است با عکس العمل های تندی مواجه شود و اعصاب بعضی ها رو بهم بزند. لطفاً با آرامش کامل و با دقت مطالعه گردد☺️
این پست را یا نخوانید یا تا انتها بخوانید
فامیل کیست؟ یک سری آدم که بخوای نخوای باید تا حدی باهاشون رابطه داشته باشی! خب اگه این آدما به اصطلاح خودمونی باهات “جور” باشن، هیچ مشکلی نیست ولی وای به روزی که با اینا مشکل داشته باشی … حالا خانواده بابا یه طرف خانواده مامان هم یه طرف … بعضیا با این وریا جورن بعضیا با اون وریا بعضیا هر دو بعضیا هیچ کدوم … حالا توی فامیلا همه یه دست نیستن یه وقتایی با این خاله راحتی از اون خال بدت میاد … از اون عمو متنفری با اون یکی عمو حال می کنی …
بعضیا فامیلاشون به درد بخورن ☺️بعضیا فقط مایه دردسر … بعضیا فامیلاشون در رشدشون موثرن بعضیا زمینه پسرفتشون رو هر چه سریعتر فراهم می کنند … بعضیا الگوشون یکی تو فامیلشونه بعضیا می خوان فقط مثل یکی تو فامیلشون نشن … بعضیا عشقشون رو تا فامیلشون پیدا می کنن بعضیا از یکی از اعضای فامیل تا ابد کینه به دل می گیرن
تو اکثر فامیلا یکی میشه بزرگ فامیل البته به نظر من تو دنیای مدرن این بزرگی لزوماً به سن نیست … یه جورایی یا دست همه رو گرفته یا قدرت کاریزمایی داره که همه قبولش دارن و … خیلی خطریه کسی بخواد جلوی این فرد قد علم کنه یا حتی نظرشو که با اون فرق می کنه خیلی محترمانه بگه … اینه که در آماج تیرهای اطرافیان قرار میگیره
خلاصه ما چه بخوایم چه نخوایم از بر و بچه فامیل و بزرگتراشون تاثیر می پذیرم و البته بر اونا تاثیر هم می ذاریم … خیلی وقتا یادمون میره همون مامان بزرگی که عاشقشیم، همونیه که باعث شده ژن افسردگی یا وسواس به من برسه و زندگی من رو مختل کنه ی☹️ا همون خاله ای که وابسته شیم،❤️ تو زندگی شخصی من طوری دخالت کرده که بهتر از این نمی تونسته نابودش کنه
اگرچه تقریباً همه روان شناسان معتقدند که شخصیت ما ترکیبی از “ژن” و “محیط” ه اما در درصد آن به شدت اختلاف نظر دارن؛ به خصوص اینکه محیط تا چند سالگی بر فرد تاثیر جدی خودش رو میذاره … من در این یادداشت می خوام از منظر روان پزشکی به این قضیه نگاه کنم، اگرچه بین روان پزشک ها هم اختلافاتی هست.
روان پزشکان در بعضی از اختلالات روانی مثلاً افسردگی و وسواس به شدت به تاثیر ژن قائل هستند. حالا همون مامان بزرگ دوست داشتنی رو تو ذهنتون بیارید که نه تنها ژن وسواس اون به مادر شما (یا پدر شما) منتقل شده بلکه نحوه تربیت اون هم به صورتی بوده که این پتانسیل ژنی رو تقویت کرده و بیماری وسواس رو در شما به وجود آورده … در واقع افرادی که ژن وسواس رو دارن مستعد تر به دچار شدن به وسواس هستند یعنی اگر محیط و تربیت این ژن را چندان فعال نمی کرد، احتمال داشت آن ها وسواسی نشوند
حال که به این امر واقف شدید و واقعاً وسواس زجرتان می دهد ☹️و با پیگیری های مختلف نتونستید اون رو درمان کنید، موقعه مواجهه با اون مامان بزرگ عزیز چه حسی دارید؟ از طرفی می گید خب این بنده خدا هم ژنش رو از مامانه خودش گرفته دست خودش نبوده از طرفی دیگه می گین که خب قبول ژنشو خودش داشته ولی حداقل تو تربیت بچه هاش دقت می کرده … ولی اگه بیشتر فکر کنید متوجه میشید تربیت بچه هاش هم خیلی دست خودش نبوده چون معمولا مادرا اون جوری بچه هاشون رو تربیت می کنند که تربیت شدند مگر اینکه واقعا به خود آگاهی رسیده باشند.
الان ممکنه به بعضیا حس بد “جبر” دست بده … می دونید چرا؟ چون دنیای مدرن و پسا مدرن همش تو گوش ما از “اختیار” خونده … شما اگه نظریات روان شناسی به خصوص پارادایم پست مدرن همچون تئوری انتخاب گلاسر رو بخونید، دائم به فکر اینید که سرنوشت زندگی شما در دست خود شماست … اگر دقت کرده باشید آمریکایی ها خیلی اینجوری هستند … سر ریز کتاب های برایان تریسی و انتونی رابینز و مشابه آن هم در ایران از آمریکا مردم رو به سمت دیدگاه اختیار بیشتر سوق داده است …
وقتی انسان در پارادایم مدرنیته، در مرکز هستی قرار میگیره می خواد بتونه همه چی رو کنترل کنه ☺️… این خیلی حسه خوبی به ادم میده ☺️… دیدید وقتی کنترل چیزی رو ندارید، اعصابتون بعضاً خرد میشه چون جوری این پارادایم در ذهن ما رسوخ کرده که دوست داریم همه چیز در کنترل ما باشه که البته این مورد در شخصیت های وسواسی و اختلال وسواس جبری – عملی بیشتر دیده میشه
آقای @babaktavatav در یکی از پست هاشون نوشته بودند:
“امید پرفروشترین محصول همه سال ها”☺️ همین الان هم می بینید که چه فروش خوبی داره: چه در عرصه کسب و کار⚙️ چه در عرصه سیاست و چه در عرصه اقتصاد و … . کلاسی ثبت نام توش زیاده که به تو این حس رو القا کنه که می تونی، هیچ محدودیتی وجود نداره برای انسان، تو به هر خواسته ای که بخوای می تونی برسی ☺️… اما آیا حداقل برای همه افراد آن هم از منظر روان پزشکی این چنینه؟
خب اون مامان بزرگ دوست داشتنی رو چه کارش کنیم؟ از یه طرف دلمون براش می سوزه دوسش داریم☹️❤️ از یه طرف عامل یه سری از بدبختی های ما بوده … ☹️این یه سوال که قبل از اینکه من جوابشو بدم، منتظر جواب شمام … البته با این دیدگاه نه دیدگاه روان شناسی مدرن☺️
منتظرتونم …
علی ملاباقر
مطلب مرتبط:
