ناگزیر معنای زندگی برای هر فرد، یکتا و ویژه ی طرز فکر اوست. از کسی به کس دیگر و از لحظه ای به لحظه ی دیگر تفاوت پیدا می کند. چیزی به نام اراده ی معطوف به معنای مشترک که به طور کلی به همه ی انسان ها تعمیم یابد، وجود ندارد.
چون وظایف و سرنوشت و عمر هر کس مختص خود او است، خود او باید روش پاسخگوی خویش را بیابد. به همین ترتیب معنای زندگی ای را که برایمان مناسب است، باید خود ما پیدا کنیم. و زمانی که با وضعیت متفاوتی رویاروی می شویم، چه بسا مجبور باشیم معنای متفاوتی برای زندگی بیابیم.
به رغم تنوعی که به زندگی معنا می بخشد، تأکید فرانکل بر این است که هر وضعیتی تنها یک پاسخ دارد. مسأله این نیست که برخی از وضعیت ها بی معنایند –همه معنا دارند- بلکه چگونگی یافتن آن معناست.
منبع:
شولتس، دو آن (۱۳۹۳)، روانشناسی کمال الگوهای شخصیت های سالم، ترجمه ی گیتی خوشدل، تهران: پیکان. ص ۱۶۰.