سبک زندگی ارزش آفرینانه یک قدم رو به جلو
۱- اگر مصاحبه را به کسی می‌دهید که آن را تایپ کند، حتماً حتماً به او بگویید عیناً و دقیقاً هر آنچه را مصاحبه‌کننده و مصاحبه‌شونده می‌گویند را بدون هیچ‌گونه برداشت یا دخل و تصرف تایپ کند و اگر روی کلمه‌ای در جمله تاکید می‌کنند، آن کلمه را مورب کند.
۲- می‌توان در صورت نیاز از پیادهکننده خواست که در جملاتی که طرفین لحن خاصی به کار برده‌اند، آن لحن را داخل قلاب بگذارد. مثلاً [لبخند] [خنده] [لبخند کنایه‌آمیز] [خندهٔ تحقیرآمیز] و …
۳- در صورتی که پیادهکننده صوت لغتی تخصصی را متوجه نمی‌شود، می‌تواند هر آنچه متوجه می‌شود را نوشته و در داخل قلاب، دقیقه آن کلمه را یادداشت کند.
۴- برخی اوقات پیش می‌آید که افراد در محاوره جملات خود را کامل ادا نمی‌کنند که این امر ممکن است باعث شود فردی که در مصاحبه حضور نداشته نتواند از متن به فهم دقیقی از منظور طرف برسد. در اینجور مواقع بهتر است کلماتی که باعث فهم بهتر جمله می‌شوند توسط خود پیادهکننده یا ویرایشگر یا در نهایت خود مصاحبه‌کننده در [] قرار گیرد.
۵- در جاهایی که به‌خصوص مصاحبه‌شونده برای پاسخ به سؤالی مکث می‌کند، بهتر است آن مکث به صورتی هم‌چون سه نقطه یا امممم … در متن پیاده‌سازی شده بیاید زیرا تحلیل‌گر بسته به روش خود، می‌تواند به آن نیز توجه کند.
۶- هر چه پیادهکننده صوت در رعایت نگارش و ویرایش قوی‌تر عمل کند، فهم متن مصاحبه آسان‌تر خواهد بود به خصوص برای مصاحبه‌هایی که یک دیالکتیک متناوب بین مصاحبه‌کننده و مصاحبه‌شونده وجود دارد.
۷- هر چه پیاده‌سازی صوت زودتر انجام شود، اصطلاحات آن راحت‌تر صورت می‌گیرد.
۸- پس از پیاده‌سازی، حتماً باید خود محقق یک بار دیگر متن را آن هم ترجیحاً با صوت تطبیق دهد زیرا هر چقدر فردی که مصاحبه را پیاده می‌کند، حرفه‌ای باشد باز حساسیت خود محقق را ندارد.
.:. مجموعه چالش‌ها و راهکارهای انجام تحقیقات کیفی در ایران .:.
.:. در باب انتخاب نمونه .:.
.:. در باب اجرای مصاحبه‌ها .:.
.:. در باب پیاده‌سازی مصاحبه‌ها .:.
.:. در باب کدگذاری .:.
.:. در باب جمع‌آوری اسناد دیگر .:.
