عفت یا خودداری، خط مشی و روشی در مواجهه با لذت است، که به ما اجازه می دهد بر لذت هایمان مسلط باشیم، نه برده ی آن ها.
جداً باید به حال کسانی که اسماً یا رسماً در دام اقسام و انواع اعتیادها گرفتار آمده اند، دلسوزی کرد. اعتیاد واقعی یا تقریبی به مواد مخدر، مسائل جنسی، هیجانات کاذب، کار، جمع آوری کلکسیون های مختلف، خوردن و … بسیاری موارد دیگر. اینان برده ی لذت شده اند.
درباره ی اسکندر کبیر، فاتح جهان و شاگرد ارسطو آورده اند که «جسم او، خدمتگزارش بود». به دیگر سخن، اسکندر، علی رغم کمبودها و نواقص خود، عنان رفتار و کردار خود را به شیوه و سنت ارسطویی، به عقل سپرده بود و دستخوش احساسات خود نبود. (البته گاهی اوقات!)
منبع:
فرانکلین، ساموئل اس (۱۳۹۲)، روان شناسی شادی، مترجم علیرضا سهرابی و فرامرز سهرابی، تهران: پندار تابان. ص ۱۱۸.