گزارش کارگاه چگونه شغلی که دوست داریم انتخاب کنیم؟

به نام خالق زیبایی ها

چگونه شغلی را که دوست داریم انتخاب کنیم؟

شغل بخشی از زندگی مارا تشکیل میدهد و بیشترین مردم به دنبال این هستند که بهترین شغل را برای خود انتخاب کنند. هدف از شرکت کردن دراین سمینار بیشتر شناختن خویشتن بود تا بتوانیم شغلی را که دوست داریم پیدا کنیم. امروزه تجربه نشان داده است گردهمایی ها و سمینارها باعث میشوند تا از تجربه های دیگران نیز استفاده کرد و راهبردهایی میشود برای پیمودن بهترین راه برای رسیدن به هدف خویش دراین مجموعه ما به شما کمک میکنیم تا با استفاده از تجارب اساتید شغلی را که دوست میدارید انتخاب کنید و به موفقیت برسید.

اصلی ترین کارکرد سیستم آموزشی انسان ها را آماده میکند برای آینده ای که هنوز نامعلوم است. سیستم آموزشی قرار است نوعی مدرک به ما بدهد که نشان دهد این فرد صلاحیت مواجهه با مشکلات زندگی را دارد. درضمن غیر از تخصص باید به مهارت های نرمی توجه شود. سیستم آموزشی کارکرد اصلی خودش را محقق نمیکند بلکه این خود فرد است که باید خودش را نشان دهد. متاسفانه خیلی از افراد ۲۰-۳۰ساله ها در بازه ی سنی چیزی نیستیم که صحبت کردیم باید خودمان را برای آینده ای بهتر آماده کنیم و سرمایه ی ماهیت شخصیتی بسازیم. این سمینار از جمع افراد ۲۰-۳۰ساله ها تشکیل شده بود و با پرسشی از شرکت کنندگان آغاز شد.

انگیزه ی دانشجویان در شرکت کردن سمینار

۱-چطور شغل و آینده خود را پیدا کنیم؟

۲-چگونه شغل مناسب یا شخصیت خودمان را پیدا کنیم؟

۳-نقاط ضعف و قدرت خود را پیدا کنیم؟

۴-راههای رسیدن به شغل مناسب؟

۵-چگونه جسارت رویایی با مشکلاتمون را در زندگی پیدا کنیم؟

سنجش دانشجوها

۱-از طریق طراحی طرف مقابل در ۳۰ثانیه

از دانشجویان خواستند تا طرف مقابل خودرا در ۳۰ثانیه بکشند از نظر خیلی ها جالب بود و همهمه ای بوجود اومد استاد گفتند اگر زمان کودکیشان بود خیلی راحت تر این کار را انجام میدادند چون چرایی برای کارهایشان ندارند.

۲-از طریق درست کردن کاردستی بنام تانگی وانگی

ساختن تانگی وانگی با روزنامه بصورت گروهی

بسیاری ازدانشجویان از شنیدن کلمه ی تانگی وانگی تعجب کردند در صورتی که استاد گفتند اگر در مهد کودکی گفته بودم بسازید سریع چیزی را میساختند .

هدف ازاین دو مرحله این بود که نشان بدهند فکر انسان درکودکی باز است و دنبال چرا نمیگردند.

چه شغلی را در کودکی دوست داشتن و چرا؟

پس از گذراندن مراحل قبل استاد با پرسش سوال {چه شغلی را درکودکی دوست داشته اید و چرا؟}ادامه داد.

دانشجویان نظرات مختلفی داشتند مثل خلبان، معلم و….

از ما خواستند تا به دوره ی ۷و۸ سالگی برگردیم و چرای انتخاب شغل کودکیمان را بگوییم برای مثال یکی از دانشجویان خلبان را نام برد که بعد پرسیدن چرای آن دانشجو جواب داد که به علت هیجان این شغل را انتخاب کرده است.

هدف از پرتاب تسبیح

چرا وقتی بچه بودیم دوست داشتیم خلبان –معلم –دکتر وپلیس …بشویم.

این{ چرا } یکی از رگه های طلاییه که ما را حتما به اون معدنی که میتونه به ما در زندگی انرژی بدهد و معنا بدهد وصل میکندو حکم نخ تسبیح را دارد یعنی تو زندگیمون احساس میکنیم که دونه های تسبیح با یه چیزی بهم وصل شده اند. برای نگهداشتن و رسیدن به هدف باید نخ تسبیح که همون رگه های طلایی یا تجربه هامون است را داشته باشیم.

خلق را تقلیدشان را برباد داد ای دوصد لعنت براین تقلید باد

استاد پس از نمایش کلیپ آسانسور به نقد با دانشجویان پرداختند که تقلید کورکورانه بشر مانع پیشرفت انسان در زندگی میشود. گاهی اوقات راههایی را که همه به سمت آن میروند درست نیست و نباید تقلید در زندگی انسان جایی داشته باشد.

تشکیل تیم های سه نفره برای پیدا کردن نخ تسبیح زندگی

پس از تشکیل گروه های سه نفره برای پیدا کردن ایده برای رسیدن به هدف دانشجویان با توجه به زمان محدود ده دقیقه

باگذشت ده دقبقه نماینده ای از هر تیم برای ارایه ی ایده ی گروه خود حاضرشدند و باید در زمان یک دقیقه آن را بازگومیکردند. که اکنون به برخی از نظرات آنها اشاره خواهم کرد:

۱-در دست داشتن زمان وکنترل برآن

۲-لذت بردن از زمان

۳-اولویت بندی مهارتها

۴-پیدا کردن علاقه

۵-جمع بندی تجربه ها

نکته ی پایانی

یکی از شاخص ترین ویژگی های ۲۰-۳۰ساله ها قدرت ریسک پذیری بالای آنهاست.

فرصت ریسک کردن دراین سن بسیار است و دراین محدوده ی سنی میتوان تجارب بسیاری را بدست آورد تا بتوان به هدف مورد نظر خود رسید. یکی از دلایل آن هم میتوان شور ونشاط جوانی باشد علاوه بر محدوده ی سنی افراد مجرد بدلیل تعهدی که ندارند میتوانند ریسک های بیشتری را در زندگی تجربه کنند.