شخصیت های ناسالم جهان را با قالب ذهنی خویش ادارک می کنند و می خواهند به زور آن را به شکل ترس ها، نیازها و ارزش های خود درآورند.
مزلو می نویسد: «روان نژند از لحاظ عاطفی بیمار نیست؛ بلکه شیوه ی شناخت او نادرست است».
چنان چه تصویر انسان از جهان و دیگر مردم، تصویری ذهنی باشد، نمی توان با آن ها رویاروی شد یا رابطه ی متقابل برقرار ساخت.
منبع:
شولتس، دو آن (۱۳۹۳)، روانشناسی کمال الگوهای شخصیت های سالم، ترجمه ی گیتی خوشدل، تهران: پیکان. ص ۱۰۲-۱۰۳.
لینک کوتاه: