بسم الله الرحمن الرحیم
از جلسه دوازدهم (شنبه ۹۶/۰۸/۰۶) تا جلسه شانزدهم (چهارشنبه ۹۶/۰۸/۱۰):
… پس از تصحیح آزمون ریاضی، از دانش آموزان خواسته می شود تا اشکالاتشان را در دفتر ریاضی یادداشت و به صورت صحیح حل نمایند.
ایده ی جالب دیگر در یادگیری درس در این جا، این بود که از دانش آموزان خواسته شده بود که درس ریاضی خود را برای والدینشان تدریس کنند و بعد به والدین خود تمرین دهند که آن ها حل نمایند و در نهایت والدین، بازخورد این روش را بنویسند و به فرزندشان بدهند تا به معلم محترم تحویل دهد. به نظر بنده این ایده، بسیار ایده ی مفیدی است چون کسی می تواند مطلبی را تدریس کند که خوب آن مطلب را فهمیده باشد و هم چنین در اثر تدریس، انسان اشکالات کار خود را بهتر می فهمد و مطلب بهتر برای خودش جا میفتد.
برای اعداد مثبت و منفی در ریاضی، از دانش آموزان خواسته شده بود که کاری خلّاقانه انجام دهند. یکی از دانش آموزان دماسنج را در داخل تزییناتی قرار داده بود، دیگری طبقات بهشت و جهنم را به صورت اعداد منفی و مثبت نشان داده بود و … .
برای بنده خیلی تعجب آور بود که یک مسأله ی ریاضی را معلم محترم پای تخته چندین بار خیلی زیبا توضیح دادند ولی دانش آموزان پس از توضیح ایشان، بارها و بارها برای حل همان مسأله مراجعه کردند و پاسخ های اشتباهی داده بودند با آن که مسأله برای نمونه پای تخته کاملاً حل شده بود! علت را از معلم محترم جویا شدم. ایشان گفتند: «فقط دانش آموزانی که کلامی هستند، از این شیوه ی تدریس (توضیح مسأله توسط معلم برای همه) می توانند بهره ببرند، لذا ما به شیوه ی جدید که مراجعه ی تک تک دانش آموزان به معلم است، رو آوردیم».
البته تأثیر ضعیف بودن دانش آموزان در درس مورد نظر در پایه های پایین تر برای سخت تر متوجه شدن مسائل درسی این پایه، قابل انکار نیست. و این مطلب توسط معلم محترم دیگری بیان شد.
برای تکالیف درس فارسی، چند پیشنهاد داده شد که می توانستند انتخاب کنند که به نظرم این کار، خیلی خوب بود و خللی هم به مسأله ای وارد نمی کرد. (مثلاً برای فلان مطلب، یا نقاشی بکشید یا داستان بنویسید یا شعر بسرایید).
در این جا، بچه ها حق انتخاب داشتند که در کلاس، درسی را که دوست دارند بخوانند. در نهایت اگر کسی هیچ درسی را دوست نداشت بخواند، از همان درس اصلی سؤالاتی از او می شد و در صورت پاسخ دادن، می توانست با نامه ای که توسط معلم محترم نوشته می شد با فردی امین، نزد معاون پرورشی برود و در کارها به ایشان کمک کند. در این جلسه، مسئولیت تحویل دانش آموزان همراه با نامه از طرف معلم کلاس، به بنده داده شد.
بعدها مشاهده کردیم که دانش آموزان می گویند که معاون پرورشی به ما گفتند که برای کمک، نزد ایشان برویم ولی وقتی از ایشان پرسش نمودیم، ایشان گفتند که چنین چیزی نگفته بودند! لذا قرار شد اگر معاون پرورشی هم نیاز به کمک داشتند، ایشان هم نامه بدهند تا دانش آموزان از این موقعیت، سوءاستفاده نکنند!
با توجه به این که چند سال است دانش آموزان در این مدرسه، تمرین خوشنویسی می کنند، باید از آن ها خواسته شود تکالیف خود را خوش خط بنویسند. اگر دانش آموزی تکلیف خود را بدخط بنویسد، می توان چنین نتیجه گرفت که به احتمال قوی نشانه ی کم کاری اوست.
در پایه ی ششم یاد گرفتم که در طرح انتخاب و اختیار، به شلوغی کلاس نباید زیاد حساس بود. تا یک حدی این شلوغی، طبیعی می باشد!
ادامه دارد…