سبک زندگی ارزش آفرینانه یک قدم رو به جلو
بسم الله الرحمن الرحیم
جلسه هفتم: شنبه ۹۶/۰۷/۲۹
امروز یاد گرفتم وقتی وارد کلاس می شویم و می بینیم بچه ها خواب آلود هستند، با آن ها کمی صحبت می کنیم و آن ها را از آن حال و هوا تا حدی خارج می کنیم و ترجیحاً کاری که بیشتر حوصله ی آن کار را در این شرایط دارند، با توافق با آن ها، شروع می کنیم.
در زنگ ریاضی، ادامه ی تمارین مربوط به تقارن توسط دانش آموزان حل شد و بنده در چک کردن پاسخ سؤالات کتاب اصلی ریاضی و هم چنین کتاب کار آن، همکاری نمودم. در این زنگ، دانش آموزان علاوه بر رنگ آمیزی اشکال متقارن، یاد گرفتند تعداد اشکال موجود در صفحه را با استفاده از تقارن، به دست بیاورند. این نکته نیز به آن ها یادآوری شد که دو مثلث، یک مربع حساب می شود؛ پس در شمارش تعداد مربع ها، دقت بیشتری بنمایند. هم چنین دانش آموزان با کشیدن نیمهی یک شکل روی کاغذی که دوبار تا شده بود و قیچی کردن این تصویر، توانستند روی کاغذ اشکال متقارن ایجاد کنند.
در درس نگارش، از مبحث دیروز (بند) سؤالاتی شد و تکالیف منزل در کلاس چک و تمارین جدید توسط دانش آموزان حل شد و بنده در تصحیح تمارین آن ها همکاری نمودم. در درس نگارش، تمارینی وجود داشت که کلمه ای داده شده بود و باید دانش آموزان سؤالی می ساختند که پاسخ آن سؤال، کلمه ی مطرح شده در تمرین بود. برای مثال کلمه ی «کلاس» داده شده بود و دانش آموزان سؤالی این چنین باید می نوشتند: «معلم در چه مکانی درس می دهد؟»
به دانش آموزان یاد داده شد که لازمه ی این که بتوانید ایراد فرد دیگری را بگیرید، این است که به مطالب مطرح شده از جانب او به دقّت گوش دهید. معلّم می تواند با استفاده از این تذکّر، هم نظم کلاس را در کنترل خویش بگیرد، هم دقّت و توجه دانش آموزان و بار علمی آن ها را بالا ببرد.
در درس نگارش، تمرینی در کتاب بود که دانش آموزان باید متن آن را می خواندند و هر چه از آن فهمیدند، به صورت چند جمله می نوشتند.
به دانش آموزان پس از پایان حل تمارین خود، اجازه داده شد که مشغول بازی فکری یا خواندن کتاب داستان شوند.
در زنگ املاء، دیکته ی گروهی آموزش داده شد. دیکته ی گروهی دیکته ای است که هر گروه، متنی را از درس کتاب جهت دیکته گفتن به دیگران آماده می کنند و تمام اعضای گروه این متن را در دفتر خود در زمان مشخصی که توسط معلم مطرح می شود، یادداشت می کنند. سپس دو نفر دو نفر از متنی که نوشته اند به دیگری دیکته می گویند و دیکته ی یکدیگر را تصحیح می نمایند. دیکته ی گروهی فواید زیادی دارد؛ از جمله این که دانش آموز یاد می گیرد برای آماده کردن متن دیکته، جملات مربوط به هم را کنار هم قرار دهد، در نتیجه قدرت تحلیل او بالا می رود. این که زمان مشخصی به او جهت آماده کردن متن دیکته داده می شود، سرعت عمل او را بالا می برد. تصحیح دیکته ی دانش آموز دیگر نیز دقّت او را افزایش می دهد.
هر دانش آموز، یک پوشه ی کار دارد که روند فعالیت های کلاسی (مانند کاربرگ ها، کاردستی ها و…) او همراه با تاریخ و امضای معلم در آن قرار داده می شود.
در درس هدیه ها، قبل از خواندن از روی درس، سؤالاتی مربوط به درس (مانند این که فکر می کنید خانواده ی شما برایتان چه دعایی می کنند؟) از دانش آموزان پرسیده و پس از پاسخ دادن های آن ها، از روی متن درس خوانده شد. در اثناء خواندن درس، اگر مطلبی بود که دانش آموزان می توانستند صدای آن را دربیاورند (مانند صدای باران با دو انگشتی کف زدن)، از مشارکت آن ها استفاده می شد. در پایان درس، مجدّداً سؤالی مربوط به درس (هدیه های خداوند به ما چه چیزهایی می باشد؟) مطرح شد و دانش آموزان پاسخ هایی به این سؤال دادند. در نهایت، تمارین آخر درس (اگر من جای قطره باران بودم… ، با دعا کردن می توانم… و…) توسط دانش آموزان حل و در کلاس خوانده شد.
امروز این نکته را نیز یاد گرفتم که در بعضی مواقع، کنترل خنده ی خود در واکنش به جملات خنده آور دانش آموزان، ضرورتی اجتناب ناپذیر است!
