سبک زندگی ارزش آفرینانه یک قدم رو به جلو
من در واتس اپ عضو یک گروهم به نام Imam Ali Management که اتفاقاً هر چند وقت یکبار روایات جالبی از حضرت علی علیه السلام برام میفرسته. چند وقت پیش، یک روایتی از امام علی علیه السلام برام ارسال کرد که به نظرم خیلی جالب اومد. متن اون روایت این بود:
«از زمین خوردن کسی شاد مشو که نمی دانی گردش روزگار برای تو چه در آستین دارد.»
وقتی این پیام را گرفتم، اول به خودم نسبتش دادم. به نظرم هشدار به موقعی اومد! گفتم با بقیه هم به اشتراکش بذارم. از آن جاییکه دوست داشتم دوستام و همکارام اون رو با دقت بیشتری بخونند، برای تعداد محدودی از آنها (۸۳ نفر)، این روایت زیبا رو فرستادم.
از اینجا جریان داستان جالب میشه:
خب، دسته ی اول اونایی بودند که هیچی جواب ندادند و یا برای اینکه مثلاً به قول خودشون لطف منو جبران کنند، یک پیام حاوی جملات این مدلی فرستادند.
دسته دوم با جملاتی مثل «بسیار عالی»، «ممنون»، «باتشکر از یادآوری تون»، «تشکر» ازم بابت پیامی که فرستادم، تشکر کردند.
دسته سوم با جملاتی مانند «U?»، «شما؟» به من نشان دادند که گویا خیلی برایشان آن قدر مهم نبودم که موقع تعویض گوشی شان مجدداً شماره تلفن من را ذخیره کنند!
و اما واکنش دسته چهارم از همه جالب تر بود! اونا با گفتن جملاتی مثل «منظور؟»، «حالا کی زمین خورده؟» و… قضیه رو به خودشون گرفتند! در صورتی که من بدون اینکه منظور خاصی داشته باشم و صرف زیبایی و آموزنده بودن پیام، اون رو برای اونا فرستادم.
این برخوردشون برام خیلی عجیب بود! تازه بماند که خیلی از همکارای دانشگاهی ام جواب پیام من را نداده بودند و کلی در دانشگاه برام داستان درست کرده بودند!
به نظر شما، چی باعث شده یه سری افراد اینجوری جواب این اس ام اس رو بده؟
