تأثیر نهادن بر محیط از راه نقش بازی کردن به منظور جلب حمایت، نشانه ی روان نژندی و نبودن بلوغ است.
نیرویی که باید صرف رشد و پرورش ما شود، برای تأثیر نهادن بر دیگران به کار می رود.
به بردگانی تبدیل می شویم که برای دریافت آن چه خودمان نمی توانیم به خودمان بدهیم، به دیگران چشم می دوزیم.
منبع:
شولتس، دو آن (۱۳۹۳)، روانشناسی کمال الگوهای شخصیت های سالم، ترجمه ی گیتی خوشدل، تهران: پیکان. ص ۱۹۲.
لینک کوتاه: